Κάθε φορά που δυσκολεύουν τα πράγματα, υπάρχει ένα πολιτικό κεφάλαιο που πείθει το κομματικό ακροατήριο της Νέας Δημοκρατίας και αυτό δεν είναι άλλο από τον ίδιο τον πρόεδρό του και πρωθυπουργό της χώρας, Κυριάκο Μητσοτάκη.
Με πέντε ατάκες ο Κ. Μητσοτάκης απάντησε σε πρώην πρωθυπουργό με απαντήσεις που δεν αφήνουν περιθώρια αμφιβολιών και περεταίρω διχαστικού πινκ πονκ, λέγοντας πως θεωρεί σεβαστές τις απόψεις του Αντώνη Σαμαρά ενώ θύμισε πως οι διερευνητικές επαφές γίνονταν και επί των ημερών του.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης όμως από τις Βρυξέλλες θέλησε να τοποθετήσει στο περιθώριο εκείνες τις φωνές που κάνουν «εύκολη αντιπολίτευση», με φράσεις όπως «ακραίες φωνές» και «πατριώτες της φακής» θυμίζοντας από τις Βρυξέλλες τα πεπραγμένα της κυβέρνησης στη θωράκιση της χώρας καθώς όταν εκείνος χρειάστηκε να πάρει τις δύσκολες αποφάσεις και να προχωρήσει σε δαπανηρούς εξοπλισμούς “τα άκρα δεξιά” δεν ήταν εκείνα που τον στήριξαν.
Ο πρωθυπουργός σε μια ολιγόλεπτη δήλωση ανέφερε τις δυο ΑΟΖ με Ιόνιο και Αίγυπτο, τα εξοπλιστικά προγράμματα Rafale, Belharra και των F-35 θέλοντας να πει πως επί ημερών του η Ελλάδα έγινε ισχυρός συνομιλητής σε μια Ευρώπη που έχει αργά αντανακλαστικά και ότι η Ελλάδα έχει πληρώσει στο παρελθόν τη συμπάθεια στο ακραίο- βλέπε Χρυσή Αυγή. Τον τελευταίο καιρό υπάρχει ένας εσωκομματικός διάλογος αλλά και ένα παιχνίδι λέξεων και εντυπώσεων εξωκομματικά που προέρχεται κυρίως από την Αφροδίτη Λατινοπούλου, η οποία έχει συνταχθεί με το κόμμα της Λεπέν και του Όρμπαν το οποίο λέγεται Patriots for Europe, «Πατριώτες για την Ευρώπη» η οποία σε συνέντευξή της χαρακτήρισε τον Κ.Μητσοτάκη “αριστερή ψυχούλα” ενώ επεσήμανε ότι η ίδια εκφράζει την «πραγματική δεξιά» κλείνοντας το μάτι στους δυο πρώην πρωθυπουργούς ότι τους θέλει για ΠτΔ.
Ένα από θέματα που απασχόλησαν την εσωτερική πολιτική σκηνή εξαιτίας του μεταναστευτικού από το 2019 μέχρι και σήμερα ήταν ο φράκτης στον ‘Εβρο, ο οποίος θα επεκταθεί για να διασφαλίσει ακόμη περισσότερο τα σύνορα. Η Ελλάδα από την αρχή της διακυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας εφάρμοσε αυστηρή πολιτική χωρίς αστερίσκους, τόσο χερσαία όσο και υδάτινα ενώ σε κάθε ευκαιρία τόνιζε προς την Ευρώπη ότι το ζήτημα είναι ευρωπαϊκό και όχι διμερές, άρα εθνικό.
Η ανάφλεξη στη Μέση Ανατολή οδηγεί αναπόφευκτα σε εκτόξευση του μεταναστευτικού προβλήματος με τις χώρες υποδοχής να πρέπει να δώσουν τη δική τους εξαιρετικά δύσκολη μάχη.
Η Τζόρτζια Μελόνι πληρώνοντας σε υποδομές αλλά και μετρητά το ανάλογο τίμημα στέλνει τους μετανάστες που εντοπίζονται σε διεθνή ύδατα, στην Αλβανία σε κλειστές δομές, σε χώρα δηλαδή εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης. Από την πλευρά του ο πρωθυπουργός αφήνει ένα μικρό ανοιχτό παράθυρο για τέτοιου είδους αντιμετώπιση αλλά εμμένει σταθερά σε αποφάσεις που προστατεύουν και θα θωρακίζουν τα σύνορα ολόκληρης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, θέση που φαίνεται ότι συμμερίζεται πια και το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο μετά και τη Σύνοδο Κορυφής.